Algemeen wordt aangenomen dat het eerste polshorloge werd uitgevonden door Patek Philippe aan het einde van de 19e eeuw. Het werd toen voornamelijk gezien als vrouwensieraad. Hierbij moet worden opgemerkt dat een rekeningenboek uit 1790 van de Geneefse horlogemakers Jacquet-Droz en Leschot al een vermelding maakt naar een horloge dat bevestigd werd aan een (vrouwen)armband.

 

Alberto Santos Dumont

© mycartier.net | Alberto Santos Dumont en model Santos

 

In 1904 vroeg de beroemde luchtvaartpionier Alberto Santos-Dumont aan zijn vriend Louis Cartier om voor hem klok te maken waarmee hij tijdens het vliegen de tijd kon zien. Voorheen droeg hij, net als elke andere piloot, altijd een zakhorloge bij zich wat tijdens het vliegen niet altijd makkelijk te gebruiken was. Cartier maakte een uurwerk in een rechthoekige kast van 350 mm lang en 250 mm breed. De tijd werd aangegeven door Romeinse cijfers en in kleine Arabische cijfers werden de seconden aangegeven. Het horloge had drie wijzers: voor uren, minuten en seconden.

Het horloge werd met een leren band om de pols van de piloot gemaakt. Deze uitvinding was revolutionair: het polshorloge was geboren. Louis Cartier noemde het horloge Santos en vandaag de dag wordt het model Santos nog steeds geproduceerd.

Gezien de populariteit die Cartier genoot bij de notabelen in Parijs, verkocht hij deze horloges ook aan anderen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwamen officieren in het leger erachter dat het makkelijker was om snel een blik op het polshorloge te werpen, dan om een zakhorloge tevoorschijn te halen. Daarbij kwam dat een steeds groter aantal officieren sneuvelden in de strijd. Zij werden vervangen door soldaten die geen zakhorloges hadden. De soldaten hadden geen financiële middelen om een zakhorloge te kopen en waren dus afhankelijk van wat het leger hun aanbood als horloge.

Dit samen met de toenemende behoefte van de verschillende legeronderdelen om op dezelfde tijdstippen hun militaire acties uit te voeren, zorgde ervoor dat het leger hun officieren voorzag van betrouwbare, maar goedkope, in massa geproduceerde polshorloges. Na de oorlog mochten de Europese en Amerikaanse officieren hun polshorloges houden. Hiermee droegen zij bij aan het populair worden van polshorloges.

(Bron: Wikipedia)

 

Pin It on Pinterest

Share This